به نقل از «ایسنا»

«وویجر ۱» زنده است!

تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۵۶۸۸۳

دانشمندان ناسا در جدیدترین بررسی خود، سیگنالی را در داده‌های «وویجر ۱» یافته‌اند که نشان می‌دهد فضاپیما ممکن است هنوز زنده باشد.

به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد که فضاپیمای «وویجر ۱»(Voyager 1) ناسا هنوز از ما خداحافظی نکرده است.

به نقل از یاهو نیوز، فضاپیمای وویجر ۱ ناسا که از زمان پرتاب خود در تقریبا ۵۰ سال پیش به سفر در فضا مشغول بوده است، اواخر سال گذشته شروع به فرستادن پیام‌های بی‌معنی به زمین کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«لیندا اسپیلکر»(Linda Spilker)، دانشمند پروژه ویجر گفت: مکالمه ما با وویجر از گفت‌وگوی حاوی داده‌های علمی، به یک صدای شماره‌گیری تبدیل شده بود.

گروه مأموریت وویجر در جدیدترین تلاش خود، نشانه‌ای را از حیات به شکل سیگنالی مشاهده کرده‌اند که معلوم شد از حافظه «زیرسیستم داده‌های پرواز»(FDS) این فضاپیمای قدیمی بازخوانی می‌شود. این زیرسیستم، یک رایانه آنبرد است که داده‌های پرواز را برای انتقال به زمین آماده می‌کند.

داده‌ها در قالب مناسب نبودند، اما حداقل توانستند اطلاعاتی را ارائه دهند. بنابراین اگرچه هیچ تضمینی وجود ندارد، اما این می‌تواند یک نشانه امیدبخش از زندگی باشد که نشان می‌دهد ماموریت چندین دهه‌ای وویجر ۱ ممکن است ادامه یابد. «جو وستلیک»(Joe Westlake)، مدیر بخش هلیوفیزیک ناسا گفت: این یک پیشرفت عالی برای وویجر است.

به گفته ناسا، حافظه وویجر حاوی داده‌های زیادی درباره وضعیت آن و داده‌های علمی یا مهندسی است. مهندسان اکنون داده‌ها را با بازخوانی قبلی مقایسه می‌کنند تا بفهمند آیا اختلافاتی میان آنها وجود دارد که بتواند توضیح دهد چرا فضاپیما تا این اندازه عجیب عمل کرده است، اما احتمالا مدتی زمان می‌برد تا به نتیجه برسند.

در بیانیه ناسا آمده است: گروه در حال تحلیل بازخوانی داده‌هاست. استفاده کردن از این اطلاعات برای ابداع یک راه حل بالقوه و تلاش برای عملی کردن آن زمان می‌برد.

فضاپیمای وویجر در حال حاضر دوران چالش‌برانگیزی را پشت سر گذاشته است؛ از منابع تغذیه رو به کاهش گرفته تا مشکلات نرم‌افزاری تقریبا کشنده.

به رغم موانع بسیار، دانشمندان همچنان در تلاش هستند تا حتی نشانه ناچیزی از حیات را که ممکن است باقی مانده باشد، پیدا کنند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: ناسا فناوري نانو اسپیس ایکس ربات انسان نما استارشیپ وویجر ۱

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۵۶۸۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناسا برای طوفان‌های شدید خورشیدی در مریخ آماده می‌شود

دو فضاپیمای ناسا توجه ویژه‌ای به افزایش سطوح تشعشعی که مریخ در طول نزدیک شدن به بیشینه خورشیدی امسال تجربه می‌کنند، خواهند داشت تا فضانوردان را برای ماموریت‌های آینده به سیاره سرخ آماده کنند.

به گزارش ایسنا، هر ۱۱ سال یا بیشتر، خورشید به دلیل وجود میدان‌های مغناطیسی قوی و دائما در حال تغییر، اوج فعالیت به نام بیشینه خورشیدی را تجربه می‌کند. در این دوره از چرخه خورشیدی، فرکانس و شدت لکه‌های خورشیدی روی سطح خورشید افزایش می‌یابد و شعله‌های خورشیدی و پرتاب‌های جرمی تاجی ایجاد می‌کند که جریان‌های قدرتمندی از تابش خورشیدی را به اعماق فضا می‌فرستد.

به نقل از اسپیس، در حالی که میدان مغناطیسی زمین تا حد زیادی از سیاره ما در برابر تأثیرات چنین طوفان‌های خورشیدی محافظت می‌کند، مریخ از این محافظ‌ها برخوردار نیست، زیرا سیاره سرخ مدت‌ها پیش میدان مغناطیسی جهانی خود را از دست داده است. در نتیجه، مریخ همراه با هر فضاپیمای ساکن در آن در برابر فعالیت شدید خورشیدی آسیب‌پذیرتر است.

بر اساس بیانیه آژانس فضایی ناسا، به همین دلیل است که مدارگرد ماون(MAVEN) و مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا برای مطالعه ذرات خورشیدی و تشعشعاتی که هم از بالای سیاره و هم از سطح آن به سمت مریخ می‌آیند، متحد می‌شوند.

شانون کوری(Shannon Curry)، محقق اصلی ماون، در بیانیه‌ای گفت: برای انسان‌ها و دارایی‌های روی سطح مریخ، ما دستاویز محکمی در مورد تاثیر تشعشعات در طول فعالیت خورشیدی نداریم. من واقعا دوست دارم امسال را در مریخ ببینم. رویداد بزرگی که می‌توانیم قبل از رفتن فضانوردان به مریخ برای درک بهتر تابش خورشیدی آن را مطالعه کنیم.

هر دو فضاپیما با هم کمیت ذرات خورشیدی که به مریخ می‌رسند و میزان انرژی آنها را مطالعه می‌کنند. ابزار سنجش تشعشع کنجکاوی یا RAD، چگونگی تأثیر اتمسفر نازک سیاره را بر شدت ذراتی که به سطح مریخ می‌رسند، و همچنین چگونگی شکستن مولکول‌های مبتنی بر کربن بر روی سطح توسط تشعشع را اندازه‌گیری می‌کند، که از این طریق محققان می‌توانند میزان حفاظت را استنباط کنند. فضانوردان در حال کاوش مریخ ممکن است به آن نیاز داشته باشند.

دان هاسلر (Don Hassler)، محقق اصلی RAD می‌گوید: شما می‌توانید یک میلیون ذره با انرژی کم یا ۱۰ ذره با انرژی بسیار بالا داشته باشید. در حالی که ابزارهای ماون به ذرات کم انرژی حساس‌تر هستند، RAD تنها ابزاری است که قادر به دیدن ذرات پرانرژی است که از طریق جو به سطح، جایی که فضانوردان هستند، می‌رسد.

ماون و کنجکاوی پشت سر هم کار می‌کنند، به طوری که وقتی مدارگرد یک شعله خورشیدی را تشخیص داد، به تیم مریخ‌نورد هشدار داده می‌شود که به دنبال تغییرات در داده‌های RAD باشند. بنابراین، مأموریت ماون همچنین یک سیستم هشدار اولیه را برای سایر تیم‌های فضاپیمای مریخ در زمانی که سطح تشعشعات افزایش می‌یابد فراهم می‌کند تا در صورت نیاز ابزارهای آسیب‌پذیر را خاموش کنند.

بیشینه خورشیدی امسال مصادف با شروع غبارآلودترین فصل در مریخ است که با گرم شدن اتمسفر سیاره در حضیض که نقطه‌ای در مدار مریخ است که در آن نزدیک به خورشید قرار می‌گیرد، ایجاد می‌شود. اگر یک طوفان گرد و غبار جهانی همزمان با طوفان خورشیدی اتفاق بیفتد، می‌تواند درکی در مورد چگونگی تبدیل شدن مریخ به صحرای یخ‌زده امروزی که در آن وجود دارد، ارائه دهد.

مقامات ناسا در این بیانیه می‌گویند: در حالی که آب کمی در مریخ باقی مانده است، بیشتر یخ در زیر سطح و در قطب‌ها و برخی هنوز به صورت بخار در جو در گردش هستند.

آنها افزودند: دانشمندان نمی‌دانند که آیا طوفان‌های گرد و غبار جهانی به بیرون راندن این بخار آب کمک می‌کنند و آن را در بالای سیاره بالا می‌برند و در آن جا جو در طی طوفان‌های خورشیدی از بین می‌رود یا خیر. یک نظریه این است که این فرآیند، که چندین بار در طول چندین سال تکرار شده، ممکن است توضیح دهد که چگونه مریخ با دریاچه‌ها و رودخانه‌ها به سیاره‌ای تقریبا بی‌آب تبدیل شده است.

انتهای پیام